Jakich produktów unikać w ciąży?

Produkty spożywcze niebezpieczne w ciąży

Autorem artykułu jest Aleksandra Cyndler

Każda przyszła mama podczas trwania ciąży nieustannie zastanawia się, czy robi wszystko aby jej dziecko prawidłowo się rozwijało. Jednym z elementów na które musi zwracać szczególną uwagę, jest codzienna dieta, która powinna być urozmaicona i bogata w składniki odżywcze.
Są jednak takie produkty, które będąc w ciąży bezwzględnie należy wykluczyć z jadłospisu.
alkohol – jest bezwzględnie zabroniony (!) nawet niewielkie ilości alkoholu mogą spowodować trwałe uszkodzenie płodu, poronienie, przedwczesny poród, a także wystąpienie płodowego zespołu alkoholowego (PZA, po ang. FAS).
mocna kawa i herbata, cola, napoje energetyzujące – ze względu na zawartość w nich kofeiny, która zwiększa ryzyko poronienia, a u noworodka niedowagi, utrudnia przyswajanie żelaza i ma działanie moczopędne, przez co odwadnia organizm i wypłukuje z niego wapń (niezbędny do prawidłowego rozwoju kości maleństwa).
sery pleśniowe (typu Brie i Camembert) oraz niepasteryzowane produkty kozie i owcze – ze względu na występowanie bakterii typu listeria, powodujące chorobę zwaną listeriozą. Ciężarne kobiety są bardziej podatne na tą chorobę, która w skrajnych przypadkach może doprowadzić do poważnych uszkodzeń płodu lub poronienia
surowe jaja i niepasteryzowane mleko – mogą być źródłem salmonelli
surowe i niedogotowane mięso – może zawierać mikroorganizmy wywołujące toksoplazmozę (jeśli przechodzisz ją po raz pierwszy w ciąży, może ona wywołać u dziecka poważne urazy układu nerwowego)
duże ilości wątróbki - nadmiar witaminy A w niej zawartej może być szkodliwy dla rozwoju dziecka
fistaszki i produkty je zawierające (niektóre czekolady czy ciastka) – orzeszki ziemne bardzo łatwo uczulają, więc ze względu na niebezpieczeństwo alergii (szczególnie jeśli w rodzinie są alergicy) lepiej ograniczyć ich spożywanie do minimum aż do zakończenia karmienia piersią.

Więcej artykułów na temat ciąży, porodu opieki i wychowywania dziecka znajdziesz na portalu: http://www.nivena.pl
---

Aleksandra Krawczyk, http://www.nivena.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Badania prenatalne w ciąży

Badania prenatalne

Autorem artykułu jest Agacia80

Ciąża to czas radości, ale i niepokoju. Wraz ze szczęściem rodzice odczuwają ciągły lęk o zdrowie dziecka. Obawy te narastają zwłaszcza wtedy, gdy w najbliższej rodzinie występują wady genetyczne. Pomóc w przezwyciężeniu tych lęków może przeprowadzenie badań prenatalnych.

U wielu ludzi samo usłyszenie słów „badania prenatalne” powoduje ogromny stres, ponieważ w naszym społeczeństwie ciągle postrzegane są one jako coś niebezpiecznego zarówno dla matki jak i dziecka. Takie twierdzenie mija się jednak z prawdą. Część z przeprowadzanych badań jest nieinwazyjna, a tym samym nie stanowi żadnego zagrożenia, natomiast ryzyko w pozostałych określane jest na poziomie 0,5 – 1 procenta.

Jeżeli rodzice czują obawy o stan zdrowia swojego dziecka powinni postarać się o skierowanie na tego typu badania. Wypisywane jest ono przez lekarza prowadzącego ciążę. W Polsce badania są refundowane jeśli spełniony jest choć jeden z trzech warunków

1. Matka ma powyżej 35 lat

2. W rodzinie jednego z rodziców występują choroby genetyczne

3. Kobieta urodziła wcześniej dziecko z chorobą genetyczną.

Jak już wcześniej wspomniano badania prenatalne można podzielić na nieinwazyjne – pozbawione ryzyka oraz inwazyjne.

Do pierwszej grupy zaliczamy:

USG genetyczne – badanie to przypomina zwykłe USG, jednak wykonywane jest ono za pomocą bardzo czułego sprzętu. Wykonuje go doświadczony radiolog, który dokładnie ocenia wszystkie narządy płodu wyszukując nieprawidłowości w ich budowie.

Test PAPP-a – badanie składa się z dokładnego wywiadu lekarskiego, USG przezierności karkowej oraz analizy biochemicznej krwi. Na podstawie wszystkich danych komputer oblicza ryzyko choroby genetycznej.

Test potrójny – badanie składa się z wywiadu lekarskiego i analizy biochemicznej krwi określającej poziom trzech substancji wytwarzanych przez płód: alfafetoproteiny oraz hormonów hCG i estradiolu. Odchylenia od normy mogą świadczyć o wadach genetycznych i należy przeprowadzić dalszą diagnozę.

Do drugiej grupy należą:

Amniopunkcja – w badaniu tym za pomocą USG określa się położenie płodu a następnie nakłuwa igłą pęcherz płodowy i pobiera płyn owodniowy zawierający komórki płodu. Po ich namnożeniu wykonuje się badanie zestawu chromosomów dziecka.

Biopsja trofoblastu (kosmówki) – pod kontrolą USG pobierany jest fragment kosmówki, który otrzymywany jest przez nakłucie brzuszne lub wprowadzenie cewnika przez pochwę do macicy. Uzyskaną próbkę poddaje się analizie biochemicznej DNA.

Kordocenteza – pod kontrolą USG przez powłoki brzuszne lekarz pobiera próbkę krwi z żyły pępowinowej. Następnie białe krwinki płodu poddawane są badaniu cytogenetycznemu.

Po tym krótkim opisie sposobu wykonywania badań można się zastanowić, czy warto ponosić nawet to 1 procentowe ryzyko związane z przeprowadzaniem badań. Jednak to, że rodzice postanowią wykonać te badania może w przyszłości bardzo pomóc zarówno im jak i ich maleństwu. Jeśli u dziecka zostanie zdiagnozowana jakaś choroba, rodzice powinni być świadomi, że w XXI wieku są możliwości leczenia już w okresie płodowym. Jeżeli to jest niemożliwe, dziecko może być operowane tuż po narodzinach. Najważniejsze jednak jest to, że dzięki wiedzy o chorobie dziecka, rodzice mają czas się przygotować do jego przyjęcia. Bardzo ważne dla nich jest pogodzenie się z chorobą noworodka, ponieważ dzięki temu mogą lepiej przygotować się do opieki nad swoim dzieckiem.

---

Agacia80

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ćwiczenia w ciąży

Ćwiczenia w I II i III trymestrze ciąży.

Autorem artykułu jest marcz89

Poniżej podane są ćwiczenia, które pomogą wam wzmocnić poszczególne partie mięśni w I II i III trymestrze ciąży. Ćwiczenia wykonywane systematycznie na pewno pomogą w zmniejszeniu bólu pleców czy nóg. Życzę przyjemnego ćwiczenia.

Ćwiczenie I

Siad rozkroczny na krześle, taborecie lub piłce. Dłonie oparte na biodrach lub udach:

a) skręty głową w prawą, następnie w lewą stronę

b) skłon głowy do tyłu wdech, skłon głowy do przodu wydech

c) skłon głowy z jednoczesnym skrętem w lewo, następnie w prawo

Ćwiczenie II

Siad rozkroczny na krześle, taborecie lub piłce:

a) rozstawianie i łączenia palców

b) zaciskanie i otwieranie dłoni

c) krążenie przedramion, ramion połączone z oddychaniem

d) unieść ramiona przodem w górę wdech, opuścić bokiem w dół wydech

Ćwiczenie III

Siad rozkroczny na krześle bądź piłce. Przenieść wyprostowane ręce do tyłu, złączyć dłonie, przybliżyć łopatki z jednoczesnym uwypukleniem klatki piersiowej. Odchylić lekko głowę ku tyłowi, wykonać wdech. Następnie przenieść ręce bokiem do przodu z jednoczesnym pochyleniem głowy wydech.

Ćwiczenie IV

Siad rozkroczny na krześle bądź piłce. Ramiona zgięte w stawach łokciowych, dłonie złączone na wysokości klatki piersiowej. Mocno przyciskając obie dłonie do siebie.

Ćwiczenie V

Złącz dłonie na karku. Stojący z tyłu partner delikatnie pociąga Twoje łokcie ku tyłowi. Postaraj się wytrzymać kilka sekund w tej pozycji, zachowując proste plecy.

Ćwiczenie VI

Złącz dłonie na plecach grzbietami ku dołowi. Patrz prosto przed siebie z brodą skierowaną nieco ku dołowi. Nabierz powietrza, napinając mięśnie klatki piersiowej i pleców. Policz do 3 i rozluźnij się. Trzymaj ręce na wysokości ramion, chwyć prawą dłonią za lewy nadgarstek, a lewą za prawy. Powoli przesuwaj dłonie w kierunku łokci. Powinnaś poczuć jak napinają się mięśnie klatki piersiowej.

Ćwiczenie VII

Siad rozkroczny na krześle bądź piłce. Przenieść ramiona bokiem w górę, złączyć dłonie na karku, przybliżyć łopatki do siebie i uwypuklić klatkę piersiową, lekko odchylić głowę do tyłu - wdech, opuścić ramiona bokiem w dół i rozluźnić się - wydech.

Ćwiczenie VIII

Siad rozkroczny. Umieść prawą rękę łukiem za głowę (lewą rękę zegnij na krzyżu), chwyć się dłońmi (na plecach). Odchylić lekko głowę do tyłu - wdech, opuścić łokieć w dół i pochylić głowę - wydech. Następnie zmienić ułożenie rąk.

Ćwiczenie IX

Siad na podłodze lub na krześle z nogami wyprostowanymi, opartymi o stołek. Ćwiczenie stóp:

a) zgięcie i wyprost palców

b) rozstawienie i łączenie palców

c) zgięcie grzbietowe stóp

d) zgięcie podeszwowe stóp

e) skręt stóp do wewnątrz

f) skręt stóp na zewnątrz ( przy skrętach stóp nie wykonujemy skrętów kolan)

g) krążenie stopami w prawo i lewo

UWAGA!!! W dniach, w których przypadałaby miesiączka należy ograniczyć ćwiczenia lub całkiem z nich zrezygnować.

II TRYMESTR CIĄŻY

Powtarzane są ćwiczenia z I trymestru ciąży uzupełniane ćwiczeniami z II trymestru ciąży.

Ćwiczenie I

Siad rozkroczny na krześle, taborecie lub piłce. Przenieś ramiona przodem w górę - wdech nosem, opuść bokiem w dół -wydech ustami.

Ćwiczenie II

Siad rozkroczny na krześle, taborecie lub piłce. Uniesienie ramion bokiem w górę i powrót bokiem w dół z jednoczesnym zaciskaniem i otwieraniem dłoni.

Ćwiczenie III

Siad rozkroczny na taborecie lub piłce, dłonie na biodrach. Skłon tułowia w prawa, a następnie w lewą stronę. Podczas wykonywania skłonów powinny być rozluźnione mięśnie tułowia i szyi. W pozycji wyprostowanej - wdech nosem, przy skłonach wydech ustami.

Ćwiczenie to zwiększa zakres ruchomości kręgosłupa i zapobiega bólom w okolicy krzyżowo-lędźwiowej.

Ćwiczenie IV

Siad rozkroczny na taborecie lub piłce, dłonie na biodrach. Skręt tułowia w prawą stronę z jednoczesnym wymachem prawego ramienia w tył. To samo w lewą stronę. Przy skręcie tułowia? wdech nosem, przy powrocie do pozycji wyjściowej - wydech ustami. Ćwiczenie to zwiększa zakres ruchomości kręgosłupa oraz elastyczność mięśni skośnych brzucha i zapobiega bólom krzyża.

Ćwiczenie V

Siad na krześle lub piłce, nogi złączone:

a) napiąć mięśnie pośladkowe - wytrzymać - rozluźnić

b) napiąć mięśnie krocza - wytrzymać - rozluźnić

c) napiąć mięśnie pośladków i krocza -wytrzymać- rozluźnić

To samo wykonać w siadzie rozkrocznym, w pozycji stojącej i leżącej.

Ćwiczenie wzmacnia mięśnie dna miednicy i zapobiega wysiłkowemu nietrzymaniu moczu.

Ćwiczenie VI

Siad na krześle, założyć prawą stopę na lewe kolano i wykonać kolejne czynności:

a) obejmujemy oburącz stopę w okolicy śródstopia - oba kciuki znajdują się po stronie podeszwowej stopy, palce 2-5 po stronie grzbietowej stopy - wykonujemy bierne rozruszanie śródstopia, następnie przez uciskanie kciukiem pogłębiamy wysklepienie poprzeczne stopy

b) lewą ręką chwytamy za piętę, druga ręką rozmasowujemy podłużne sklepienie stopy, od palców w kierunku piety.

Ćwiczenie zapobiega płaskostopiu. Można je też wykonać w siadzie tureckim.

Ćwiczenie VII

Siad prosty na podłodze, ręce wyciągnięte do przodu, wyprostowane."Maszerujemy" na pośladkach do przodu, a następnie do tyłu. Należy zwrócić uwagę na utrzymanie wyprostowanego tułowia.

Ćwiczenie wzmacnia mięśnie brzucha i dna miednicy.

Ćwiczenie VIII

Klęk podparty na dłoniach. „Maszerujemy" rekami w bok, w prawo. Kolana pozostają w miejscu. Przejść rękami w lewo do pozycji wyjściowej. To samo w stronę przeciwną. Przy maszerowaniu ciężar tułowia powinien być przeniesiony na ramiona.

Ćwiczenie IX

Klęk podparty. Unieść lewą rękę skosem do góry z jednoczesnym skrętem tułowia i głowy - wdech, opuścić i powrócić do pozycji wyjściowej - wydech. To samo wykonać prawą ręką.

Ćwiczenie X

Klęk podparty. Unieść wyprostowana prawą nogę w górę do wysokości pośladka z jednoczesnym lekkim uniesieniem głowy - wdech, opuścić nogę i powrócić do pozycji wyjściowej - wydech. To samo wykonać lewą nogą.

Ćwiczenie XI

Leżenie na plecach, ręce pod głową. Nogi zgięte w stawach biodrowych i kolanowych, stopy przylegają do podłoża. Wyprostować prawą nogę i zataczać nią obszerne koła na zewnątrz. To samo powtórzyć lewą nogą.

Ćwiczenie wzmacnia mięśnie nóg, mięśnie skośne brzucha, zwiększa zakres ruchomości w stawach biodrowych i zapobiega obrzękom nóg.

Ćwiczenie XII

W pozycji klęczącej opieramy ramiona na podłodze i głowę na przedramionach. Kolana nie powinny być zbyt blisko siebie. Napinamy mięśnie brzucha, układamy ramiona na podłodze wzdłuż głowy. Przy wyprostowanych plecach miednica i pośladki znajdują się najwyżej. Pozycję tą utrzymujemy przez kilkadziesiąt sekund, a następnie układamy się w pozycji rozluźnionej, relaksowej.

Pozycja ta zmniejsza ucisk w miednicy, zapobiega skurczom w udach i mięśniach pośladkowych, łagodzi bóle pleców i nóg. Zapobiega powstawaniu hemoroidów.

Zaleca się wykonywanie tego ćwiczenia kilka razy w ciągu dnia.

III TRYMESTR CIĄŻY

Ćwiczenie I

W pozycji stojącej, trzymając się oparcia krzesła, wykonać przysiad z szerokim rozwarciem kolan, a następnie powróć do pozycji wyjściowej. Wykonując przysiad, staraj się prostować i wyciągać tułów w górę.

Ćwiczenie II

Oprzeć taboret lub krzesło o ścianę. Wykonać duży krok od krzesła i stanąć do niego bokiem. Prawą nogę postawić na krześle, oprzeć dłonie na biodrach, przenieść ciężar ciała na nogę postawioną na krześle, pogłębić, starać się unieść na pięcie, powrócić do stania.

To samo wykonać na drugą nogę.

Wykonując to ćwiczenie uelastyczniasz mięśnie dna miednicy i zwiększasz ruchomość w stawach biodrowych.

Ćwiczenie III

Siad skrzyżny, kolana szeroko rozwarte, dłonie oparte na kolanach. Wdach nosem z uwypukleniem brzucha i wyrzuceniem rąk w górę, wydech ustami z wciągnięciem brzucha oraz wyrównaniem odcinka krzyżowo-lędźwiowego kręgosłupa.

---

Zapraszam na

www.dlamlodychmam.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Brak apetytu

Brak apetytu u malucha

Autorem artykułu jest Sabina Stodolak

Wyrazem miłości rodzicielskiej i dbałości o prawidłowy rozwój dziecka jest troska o to co i ile dziecko je. Stąd bierze się duży niepokój u rodziców kiedy dziecko traci apetyt i odmawia jedzenia. Bywa, ze rodzice zaczynają karać dziecko lub krzyczeć na niego, a także wymyślać systemy nagród, które d...
Wyrazem miłości rodzicielskiej i dbałości o prawidłowy rozwój dziecka jest troska o to co i ile dziecko je. Stąd bierze się duży niepokój u rodziców kiedy dziecko traci apetyt i odmawia jedzenia. Bywa, ze rodzice zaczynają karać dziecko lub krzyczeć na niego, a także wymyślać systemy nagród, które dziecko może zdobyć jeśli grzecznie zje cały posiłek. Tymczasem, barak apetytu u małego dziecka nie jest najczęściej związany z celowym odmawianiem przez dziecka posiłków a ze stanem chorobowym rozwijającym się w organizmie. Stąd ważne, aby jeśli brak apetytu u dziecka się przedłuża, zwrócić uwagę również na inne możliwe objawy, które pomogą lekarzowi zdiagnozować przyczynę zaburzenia łaknienia. Najczęstszą przyczyną wywołującą brak apetytu jest infekcja. Przeziębione dziecko nie chce jeść, a zmuszanie go do jedzenia podczas choroby nie jest korzystne dla jego organizmu, który walcząc z chorobą nie chce tracić dodatkowej energii na trawienie. Jeśli dziecko nie ma objawów typowych dl przeziębienia czy grypy, brak apetytu może też sugerować infekcje dróg moczowych, które są trudne do wykrycia u dziecka. Inną przyczyną są zaparcia nawykowe, czyli problemy z wypróżnianiem związane z nieprzyjemnymi doświadczeniami dziecka w tej materii. Aby uniknąć wypróżniania, dziecko usilnie stara się jeść mniej. Zanim więc poweźmiemy decyzję o konsultacji lekarskiej, warto też zaobserwować, jaki jest stosunek dziecka do wypróżniania. Poza podanymi powodami, zaburzenia łaknienia mogą pojawić się w związku z celiaką, anemią czy obecnością pasożytów w organizmie dziecka, stąd kwestia konsultacji lekarskiej w przypadku przedłużania się problemu jest niezbędna.
---

nianiaogg(at)pino.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Rozwój intelektualny dziecka

Inteligencja Twojego dziecka, czyli co każdy mądry rodzic wiedzieć powinien.

Autorem artykułu jest Jolanta Valentin

Każde dziecko posiada naturalne uzdolnienia, rodzi się z " ziarnem geniuszu". Jak obudzić w dziecku geniusza? Jak wesprzeć rozwój intelektualny dziecka?
Dziecko - cudowna mała istotka, która ma w sobie pokłady niesamowitych możliwości oraz kryje w sobie ogromny potencjał.

Dzieci są szczególnym skarbem. To w ich środku skrywają się ukryte talenty, w których odkryciu pomóc może inteligentny rodzic. Każde jest jedyne, wyjątkowe.

Krucha istotka jaką jest noworodek jest radością dla rodziców i rodziny. Jest też ogromnym wyzwaniem. To rodzice odpowiadają za rozwój swojego dziecka. Za to czy będzie ono rozwijało swoją inteligencję, czy też ten proces zostanie zahamowany.

Według brytyjskiego specjalisty Tony-ego Bazana każdy posiada naturalne uzdolnienia, rodzi się z " ziarnem geniuszu". Jednak ten cudowny dar u większości z nas nie został wydobyty, ukształtowany, czy należycie wykorzystany w okresie najlepiej do tego przeznaczonym, czyli w dzieciństwie.

Aby pomóc dziecku w odkryciu jego talentów, trzeba najpierw dziecko poznać.

W obecnym świecie wiele słyszy się o problemach wychowawczych o wrodzonych wadach, przypadłościach. Czytając czasopisma poświęcone dzieciom, ich rozwojowi należy podchdzić do opisów chorób i przypadłości z przymrużeniem oka. Nie należy jednego czy dwóch syndromów zauważonych u swojego dziecka poczytywać za oznaki chorobowe. Takie podejście może bardziej zaszkodzić niż pomóc w rozwoju małej istotki. Bardzo łatwo jest stwierdzić (wydać wyrok) - moja córka jest nadpobudliwa, mój syn jest nieśmiały. Gorzej jest później już dorosłym ludziom walczyć z etykietkami nadanymi im przez ich bliskich.


Zauważyłeś jaka jest dysproporcja pomiedzy wielkością głowy dziecka w stosunku do jego ciała? Dzieci w porównaniu z osobami dorosłymi mają stosunkowo duże głowy. Dzieje się tak ponieważ mózg człowieka powiększa się o wiele szybciej niż inne jego organy. W wieku 5 lat wielkość mózgu dziecka odpowiada 80% wielkości mózgu dorosłego człowieka, w wieku 10 lat stosunek ten wynosi już prawie 1:1. Wraz ze wzrostem mózgu wzrasta ilość połączeń nerwowych pomiędzy neuronami. To od ich ilości zależy późniejsza łatwość uczenia się.

I dlatego tak ważne jest wspomaganie rozwoju dziecka od jego pierwszych dni.

Na rozwój połączeń między komórkami nerwowymi ma wpływ środowisko w jakim dziecko się wychowuje. Jeśli maluch będzie wystawiony na wiele rónżnorodnych, ciekawych i stymulujących bodźców, będzie miał większe szanse w pełni rozwinąć i wykorzystać swój potencjał. To wychowanie rozstrzygnie o tym jak dziecko będzie radziło sobie w dorosłym życiu oraz czy będzie łatwo przyswajało wiedzę.

Bardzo ważne są też funkcje spełniane przez nasze obydwie półkule. Lewa jest odpowiedzialna za język, logiczne myślenie, cyfry, organizację, planowanie, analizę. Prawa odpowiada za wyobraźnię, widzenie obrazów, muzykę, rytm, emocję, syntezę. Efektywne przyswajanie wiedzy następuje w momencie zaprzęgnięcia do pracy prawej i lewej półkuli mózgu.

Praktyka:

Aby dziecku ułatwić poznawanie nowych rzeczy należy je odonosić do tych, które dziecko już wcześniej poznało. Np poziomka to mała truskawka. Tłumacząc w ten sposób dziecku ułatwimy mu szybko połączyć poziomkę z poznaną wcześniej truskawką. Jednocześnie nauczymy dziecko efektywnego sposobu nauki na czas wieku szkolnego czyli naukę bazującą na skojarzeniach.

Warto metodę tę stosować w zabawach.

Ćwiczenia fizyczne takie jak skłony do prawej i potem lewej nogi, skręty w pozycji leżącej - prawa noga do lewej ręki i na odwrót wspomagają współpracę obu półkul mózgowych.

A co powiesz na śpiewane rymowanki połączone z klaskaniem, ruchem? Dzięki zaangażowaniu ruchu, słów i melodii dziecko będzie w stanie szybko zapamiętać przekazywane mu w czasie takiej zabawy czynności.

Do dbania o rozwój dziecka dodaj pokarmy, które wspomagają pracę mózgu ich spis znajdziesz w dziale Dieta intelektualistów.
Oprócz odpowiedniej diety ważna dla dziecka jest odpowiednia ilość ruchu na świeżym powietrzu, która wspomaga refleks i kreatywność małego człowieka.

Śmiej się razem z dzieckiem. Śmiech poprawi Wam obojgu krążenie, dotleni i zrelaksuje mózg co ułatwi przyswojenie nowych wiadomości.

Słuchaj z dzieckiem muzyki klasycznej - Mozarta, Bacha. Muzyka klasyczna ma dobroczynne działanie na naszą sprawność umysłową.

---

Tekst został opracowany na podstawie ebooka: Inteligencja Twojego dziecka. Jolanta Gajda

Sekrety Umysłu

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Reklama i dziecko

Wpływ reklamy na dzieci

Autorem artykułu jest Wyrodna Mama

Reklama ma istotny wpływ na zachowanie się dzieci. Ma wpływ na ich emocje, cele i motywacje. Pozostawiając dziecko bez opieki podczas oglądania telewizji, w tym reklam, możemy doczekać się sytuacji kiedy środki masowego przekazu będą kształtować sposób postępowania naszych dzieci oraz ich kondycję moralną.

Kultura masowa za pomocą środków masowego przekazu przyczyniła się do zaistnienia w życiu społecznym specyficznych zjawisk np: reklam. Samo słowo reklama pochodzi z języka łacińskiego reclamo i oznacza krzyczę, protestuję. Antropolodzy uważają, że reklama to pasożyt replikujący kulturę określająco zbiorowe potrzeby, marzenia i lęki. Twórcy reklam posługują się wieloma technikami, aby osiągnąć swoje zamierzenia. Często odwołują się do życia psychicznego, bazuja na naszych emocjach, lękach, poczuciu bezpieczeństwa. Reklamy sugerują, że jeśli nabyjemy jakiś towar to szybko pozbędziemy się problemu. To tak jakbyśmy wierzyli, że magiczna siła uwolni nas od lęków i zmartwień.

Na co narażane są nasze dzieci obecnie:

1. Bombardowanie wielką ilością ofert poprzez multimedia (gry, programy edkuacyjne, książki).

2. Kultura słowa została zastąpiona przez kulturę wizualną (coraz mniej się czyta, coraz więcej ogląda), zamiast książek oglądamy komiksy, gramy w gry komputerowe, nie rozwijamy swojej wyobraźni.

3. Mass media wprowadzają dzieci w świat dorosłych (programy typu zostań małą miss, gdzie 5-letnie dziewczynki wyglądają jak dorosłe kobiety, umalowane, uczesane, skąpo ubrane).

4. Silne powiązanie kultury i marketingu co przejawia się np: podczas premiery filmowej uruchamia się cały proces produkcji ubocznej poprzez ubrania, artykuły szkolne typu zeszyty, piórniki, nakleji ze zdjęciem ulubionych bohaterów.

5. Coraz częściej zamyka się placówki kulturalno-oświatowe typu biblioteki, domy kultury.

Należy zauważyć, iż dzieci coraz częściej przyjmują postawę "mieć". Reklamy sugerują, że kupowanie coraz to nowych rzeczy, które są modne jest bardzo ważne w życiu. Idąc dalej tym tropem, dzieci, ktorych rodziców nie stać na zakup reklamowanej zabawki mogą mieć niższe poczucie wartości. Podział społeczny w świecie dzieci przejawia się w posiadaniu lub nie luksusowej zabawki, fajnego ubrania, lepszego plecaka. Jak wytłumaczyć dziecku, że rodzica nie stać na zakup każdej rzeczy pokazywanej w telewizji. Oczywiście można próbować, ale małe dziecko i tak nie do końca zrozumie dlaczego jedne dzieci mają a ono nie.

Czy możemy zapobiegać negatywnym skutkom reklamy na nasze dzieci? Najlepszym sposobem jest kontrola rodzica, a także nauczyciela, w tym nauka rozsądnego oglądania telewizji.

---

Więcej na ten temat w zasadach rozsądnego oglądania telewizji.

Małe wydarzenia

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Spokojny sen

Spokojny sen maleństwa

Autorem artykułu jest es

My, rodzice troszczymy się o swoje dzieci cały czas. Chcemy, aby od pierwszej chwili na tym świecie miały wszystko, co najlepsze, aby niczego im nie brakowało, a przede wszystkim naszej miłości. Dbamy o zdrowe ich odżywianie, wypoczynek na świeżym powietrzu oraz o spokojny sen, którego najwięcej potrzeba tym najmniejszym istotkom.

Jakie łóżeczko wybrać dla niemowlaka? Jaki wybrać materacyk?

Łóżeczko przede wszystkim powinno być bezpieczne dla dziecka i funkcjonalne. Najlepiej jeśli wykonane jest z naturalnych materiałów, np.: z drewna sosnowego. Powinno posiadać regulowaną wysokość dna (2 poziomy, 3 poziomy). Wysokość dna łóżeczka trzeba ustawić w zależności od wieku dziecka. Dla niemowlaka będzie to najwyżej, a dla większego dziecka, które już potrafi samodzielnie siedzieć lub wstać – najniżej. Łóżeczko może być również wyposażone w przykrywaną szufladę, mieć wyjmowane szczebelki lub opuszczany cały bok.

Dno łóżeczka wyścielić trzeba odpowiednim materacykiem. Najlepsze materace dla dzieci to materace twarde lub średnio twarde, we wnętrzu których znajdują się: mata kokosowa lub mata kokosowa i gryka, w połączeniu z pianką bądź lateksem. Niemałe znaczenie ma również pokrowiec do materaca. Powinien być przewiewny, miły w dotyku, powinien posiadać zamek i możliwość prania w wysokiej temperaturze, co znacznie poprawia właściwości antyalergiczne samego materaca.

Materace dziecięce z matą kokosową są szczególnie polecane, ze względu na swoją elastyczność, a jednocześnie na odporność na miejscowe odkształcanie się. Dzięki temu kręgosłup dziecka jest właściwie ułożony.

Nasze maleństwo będzie spało spokojnie, jeżeli przygotujemy dla niego bezpieczne i wygodne sypialniane królestwo.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zabawa, ruch i nauka

Zabawy ruchowe dla dzieci dwuletnich

Autorem artykułu jest Serafina Makarewicz

Dzieci dwuletnie są dość trudnym kompanem zabaw, nie potrafią się bawić w grupie i jest to zjawisko bardzo normalne w tej grupie wiekowej. Dopiero trzylatek zaczyna się integrować z innymi dziećmi.

Wystarczy podpatrzyć zachowania dzieci w piaskownicy, każdy dwulatek siedzi w swoim kątku ze swoimi zabawkami. Żadne dziecko nie może bawić się jego zabawkami, bo wywołuje to ogromne wzburzenie i okrzyki „moje". Lubi jednak podkraść innemu dziecku zabawkę, jeśli wzbudzi w nim zainteresowanie i najczęściej nie chce oddać.

Tak małe dzieci nie potrafią się dłużej skupić nad jedną zabawą a tym bardziej bawić się samodzielnie. Jeśli chcemy organizować im zabawy z rówieśnikami trzeba pamiętać, że im mniejsza grupa tym lepiej (najlepsze są grupki 2-3 osobowe). Wszystkie zabawy muszą być bardzo urozmaicone, jedna może być powtórzona max. 3-4 razy. Trzeba też pamiętać, że małe dzieci szybko się męczą, ale równie szybko regenerują siły.

Poniżej przedstawiam kilka zabaw ruchowych dla dwulatków, które są bardzo istotnym elementem rozwoju koordynacji ruchowej. Można je organizować w małych grupkach, ale nie jest to warunek konieczny. Równie dobrze można się bawić we dwójkę.

Tor przeszkód

Ustawiamy w linii prostej kręgle w odległości 30 cm jeden od drugiego, jeśli nie mamy kręgli mogą to być zabawki, książki itp. Zadaniem dziecka jest przejść między kręglami tak, aby ich nie przewrócić.

Rzucanie piłeczkami

Celem tej zabawy jest doskonalenie umiejętności rzucania. Rysujemy na ziemi linię, za którą ustawiamy dziecko. W pewnej odległości od dziecka rysujemy duże koło, zadaniem dziecka jest rzucenie piłeczki, woreczków do koła. Należy pamiętać o odpowiedniej odległości między linią a kołem:

- dzieci 2 letnie 40 -50 cm

- dzieci 2,5 letnie 70 -100 cm

- dzieci 3 letnie 100 - 150 cm

Podana odległość może być ustawiana indywidualnie w zależności od umiejętności dziecka. Nie należy jednak oczekiwać, aby dwulatek rzucał piłkę na odległość 3 metrów. Zamiast koła możemy położyć na ziemi hulaj - hop, duży kosz, karton. Możemy lekko modyfikować zabawę wprowadzając różne kolory piłek lub woreczków. Wówczas prosimy dziecko, aby rzuciło do koła piłkę w kolorze czerwonym lub niebieskim. Trzeba jednak pamiętać, że:

- dwulatek może mieć problem z kolorami,

- 2,5 latek rozpoznaje 3 - 4 kolory, ale może mieć problem z ich nazwaniem, powinien sobie jednak poradzić z dwoma kolorami piłek

- 3 latek powinien znać cztery podstawowe kolory (żółty, niebieski, zielony, czerwony)

Skoki przez linkę

Dobra zabawa na ćwiczenie równowagi oraz doskonalenie koordynacji ruchowej. Do zabawy potrzebna jest linka, którą mocujemy na wysokości:

- dziecko dwuletnie 10 cm

- dziecko 2,5 letnie 15 - 20 cm

- dziecko trzyletnie 25 - 30 cm

Zadaniem dziecka jest przeskoczenie linki, w miarę możliwości nie powinno jej dotknąć. Musimy jednak pamiętać, iż dzieci 2-3 letnie są stabilne ruchowo, ale nie potrafią skakać na dwóch nogach, stąd ich skoki przez linkę przypominać będą przeskok „rowerkowy" (najpierw idzie jedna noga, potem druga). Dwulatki nie potrafią też stać na jednej nodze a tym bardziej skakać. Dopiero trzylatki zaczynają sobie z tym radzić.

Podawanie piłki

Zabawa ta jest pomocna w kształtowaniu odpowiedniej postawy związanej z łapaniem i podawaniem piłki. Niestety większość rodziców uważa, że łapanie piłki jest czymś bardzo naturalnym, wrodzonym. Niestety tego również dziecko powinno się nauczyć, trzeba dziecku pokazać jak należy prawidłowo łapać piłkę. Ustawiamy dziecko w niewielkiej odległości od siebie i składamy jego ręce do przodu, na kształt łódki. Teraz rzucamy maluchowi do owej „łódeczki" piłkę.

Inna bardzo prostą zabawą z tego cyklu jest turlanie piłki. Sadzamy dziecko na przeciwko siebie w niewielkiej odległości w rozkroku i turlamy do siebie nawzajem piłkę. Turlanie można również ćwiczyć ustawiając dwójkę dzieci tyłem do siebie w rozkroku. Jedno z dzieci dostaje piłkę i musi ja przeturlać dołem do drugiego. Drugie musi ją złapać i oddać tą samą drogą. Możemy wprowadzić też pewną modyfikację i na przemian kazać dzieciom podawać sobie piłkę dołem i górą.

Wszystkie powyższe zabawy są bardzo proste i dla większości rodziców mogą okazać się zupełnie nieatrakcyjne. Są jednak dostosowane do możliwości ruchowych i psychicznych dwulatków. Należy jednak pamiętać, iż każdą z zabaw powtarzamy 3-4 razy, możemy je również między sobą przeplatać. Podczas zabaw prowadzimy monolog z dzieckiem wydając proste polecenia, które musimy często powtarzać.

więcej na: www.zabawydladzieci.com.pl

---

www.zabawydladzieci.com.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Żłobek

Pierwsze dni dziecka w żłobku i przedszkolu

Autorem artykułu jest Klub Przedszkolaka Tęczowe Misie

Pierwsze Dni dziecka w żłobku są trudne tak dla dziecka jak i rodziców. Artykuł przedstawia kilka pomysłów jak sobie pomóc w tym niełatwym okresie

Czas pozostawienia dziecka po raz pierwszy żłobku i przedszkolu czy żłobku to zawsze niełatwy moment tak dla dziecka jak może co ciekawe przede wszystkim dla rodziców malucha.
Powrót do pracy determinuje taką decyzje jako konieczność, ponieważ w całej Polsce a zwłaszcza w Miastach model opiekowania się dziećmi przez babcie odchodzi w zapomnienie co bez pośrednio związane jest z wydłużeniem aktywności zawodowej tych ostatnich.
Dla tego też coraz popularniejszą alternatywą dla tego rozwiązania stają się przedszkola lub żłobek jednak ilość miejsc w tych placówkach jest mocno ograniczona. Na szczęście z pomocą przychodzą prywatne placówki takie jak Klub Przedszkolaka lub Malucha gdzie w rozsądnych pieniądzach czasami można znaleźć jeszcze wolne miejsca.
Skoro zdecydowaliśmy się na powrót do pracy a opiekę nad naszym dzieckiem powierzyć na czas naszych obowiązków służbowych profesjonalistą to powinniśmy być dumni z tej decyzji ponieważ przełoży się to pozytywnie na całe dalsze życie dziecka.
W Przedszkolu czy Klubie przedszkolaka dziecko nauczy się przebywać w grupie rówieśniczej, otwartości na inne osoby i dostrzegania również ich potrzeb a przy tym będzie się dobrze bawić z nowymi kolegami i koleżankami. Tak rozpoczęty proces socjalizacji zaowocuje już wkrótce kiedy dziecko pójdzie do zerówki czy szkoły, nie będzie już problemu z adaptacja do innych pomieszczeń czy osób, które w warunkach szkolnych było by znacznie bardziej stresogenne i trudne dla dziecka choćby przez nieco inne cele na jakie nastawiona jest szkoła, zdecydowanie trudniej będzie znieść rozłąkę dziecku posadzonemu w szkolnej ławce gdzie ma przyswajać wiedze niż w żłobku czy przedszkolu gdzie czas minie mu na pysznej zabawie.
Aby ułatwić dziecku start w roli przedszkolaka postarajmy się o przestrzeganie kilku prostych zasad a jak, że ważnych dla dziecka:
- idąc co przedszkola starajmy się nastawiać dziecko w stronę dobrej zabawy,
- Jeżeli dziecko zajmie się już zabawą, po prostu wyjdźmy
- nie żegnajmy się z dzieckiem tak jak byśmy szli na wojnę,
- starajmy się odbierać dziecko o stałej porze, da mu to poczucie bezpieczeństwa
- starajmy się odbierać dziecko tak aby nie było ostatnim dzieckiem po, które przyszli rodzice.

---

Klub Przedszkolaka Tęczowe Misie
ul. Władysława Żeleńskiego 60a
Kraków - Bronowice

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Urodziny pociechy

Organizujemy przyjęcie urodzinowe w domu

Autorem artykułu jest decoparty

Przygotowując się do organizacji przyjęcia urodzinowego zróbmy sobie plan. Jeśli będziemy działać zgodnie z tym co sobie zaplanowaliśmy, to możemy liczyć, iż nasze przyjęcie będzie niezapomniane. Oto kilka wskazówek:

Ustal datę i godzinę.

Organizując urodziny musimy wybrać dzień, w którym wyprawimy przyjęcie. Nie zawsze jest to dokładna data urodzin. Przeważnie na przyjęcie wybieramy dni wolne od pracy – sobotę i niedzielę.

Godzinę dostosujmy do wieku dziecka. Dla najmłodszych przyjecie możemy zorganizować w godzinach porannych, tak żeby maluchy miały czas na drzemkę poobiednią. Najczęściej jednak wybieramy godziny popołudniowe. Dla młodzieży możemy spokojnie wybrać godziny wieczorne.

Przyjęcia w domu (mieszkaniu) są iedealne dla starszych dzieci, które wyrosły już z sali zabaw (potocznych kulek) oraz na przyjęcia rodzinne.

Wybierz temat przyjęcia.

Dzieci chętnie uczestniczą w przyjęciach tematycznych. Temat dostosujmy do wieku i płci dzieci. Najczęściej wybierane tematy to: bal księżniczek, przyjęcia pirackie czy indiańskie. Najmłodszym możemy zorganizować przyjęcie z Kubusiem Puchatkiem (odpowiednie dla chłopców i dziewczynek), dla starszych odpowiednie będą przyjęcia z ich bohaterami filmowymi, np. z Hannah Montana, High School Musical czy Harry Potter. Dla młodzieży możemy urządzić imprezę w stylu lat 70-tych czy przyjęcie hawajskie.
Jeśli wybierzesz temat przyjęcia zrób sobie listę produktów jakie trzeba kupić aby udekorować pokój zgodnie z tematem.

Zrób listę gości.

Ustalmy razem z dzieckiem kogo chce zaprosić. Liczbę gości dostosujmy do warunków w jakich będzie organizowane przyjęcie. W małym mieszkaniu nie zmieści się cała grupa przedszkolna czy klasa. Pomyślmy także o kosztach organizowanego przyjęcia.

Wypisz zaproszenia.

Zaproszenia można zrobić samemu lub kupić gotowe.
Jeśli organizujesz przyjecie tematyczne dobrze by było aby zaproszenie nawiązywało do tematu przyjęcia.
Wypełnij zaproszenia czytelnie. Na zaproszeniu powinno się znaleźć:
- imię i nazwisko osoby zaproszonej
- data i godziny w jakich będzie przyjęcie
- miejsce imprezy (dokładny adres)
- dodatkowe informacje, np. o obowiązującym stroju
- telefon kontaktowy z prośbą o potwierdzenie przybycia
- podpis osoby zapraszającej
Zaproszenie najlepiej wręczyć osobiście lub dostarczyć za pośrednictwem poczty na kilka tygodni lub przynajmniej na tydzień przed urodzinami.

Przygotuj plan przyjęcia urodzinowego.

a) konkursy i zabawy

Jeśli będzie to przyjęcie tematyczne dobrze jest przygotować zabawy i konkursy zgodne z tematem przyjęcia. Spisz jakie rzeczy będą potrzebne aby móc je zorganizować i wpisz je na listę zakupów.

b) menu

Ustal jakie dania przygotujesz i zrób listę zakupów. Pamiętaj o torcie.

c) program przyjęcia

Na kartce rozpisz sobie program, np.
16.00 – 16.15 – powitanie gości
16.15 – 16.45 – tort
16.45 – 17.15 – zaproszenie do zabawy (zapisz jakie to będą zabawy)
17.15 – 17.30 – przerwa na poczęstunek
17.30 – 18.00 – konkursy (zapisz jakie to będą konkursy)
18.00 – 18.15 – przerwa na poczęstunek
18.15 – 18.45 – zaproszenie do zabawy (zapisz jakie to będą zabawy)
18.45 – 19.00 – zakończenie przyjęcia

Zrób zakupy.

Zakupy artykułów dekoracyjnych zaplanuj sobie dużo wcześniej. Wygodną formą zakupów są zakupy przez internet. Siedząc wygodnie w fotelu złóż zamówienie na balony, serpentyny, naczynia jednorazowe, serwetki i świeczki. Zamówienie zrób z listą, którą masz już przygotowaną. Oprócz zakupów artykułów dekoracyjnych pamiętaj o zakupie rzeczy potrzebnych do zabaw i konkursów. Na realizację zamówienia w sklepie internetowym przeznacz sobie ok. 7 dni roboczych.

Pamiętaj, że jeśli chcesz zamówić tort musisz to zrobić na kilka dni przed urodzinami.

Dzień przed przyjęciem zrób zakupy spożywcze.

Przygotuj poczęstunek.

To co możesz zrób dzień wcześniej, np. ciasto. Natomiast takie dania jak kanapki czy pizzę przygotuj w dniu przyjęcia.
Jeśli tort był zamawiany w cukierni pametaj, żeby go odebrać.

Dekoracje.

Pamiętaj aby pokój czy sala na przyjęcie była posprzątana. Usuń rzeczy, które będą przeszkadzać w zabawie.
Dzień przed urodzinami możemy zacząć dekorować pokój. Pamiętajmy, że jeśli organizujemy przyjęcie tematyczne dekoracje powinny nawiązywać do tematu imprezy.
Przygotujmy sobie balony, girlandy, serpentyny czy bannery.
W jedno miejsce odłóżmy rzeczy potrzebne do konkursów i zabaw.
W dniu urodzin dekorujemy stół. Na stół najlepiej położyć obrus jednorazowy. Ustawiamy talerze, kubki i sztućce (też najlepiej jednorazowe). Stół dekorujemy serwetkami i np. konfetti. Naczynia jednorazowe, serwetki mogą nawiązywać do tematu przyjęcia.
Wystawiamy produkty spożywcze, które nie muszą stać w lodówce.
Przygotujmy świeczkę na tort (może być cyferka, kilka świeczek czy np. fontanna tortowa) oraz zapałki lub zapalniczkę.

Przyjmujemy gości.

Przygotuj miejsce na okrycia wierzchnie i buty.
Jubilat powinien przywitać gości wraz z rodzicami.
Jeśli zaproszone dzieci zostają na przyjęciu bez rodziców (opiekunów) dobrze jest zapisać sobie do nich nr telefonu.
Poinformuj rodziców, o której mają odebrać dzieci.
Jeśli wszystkie dzieci nie znają się ze sobą, przedstaw je sobie.
Pokaż gościom gdzie będzie przyjęcie i z których pomieszczeń mogą korzystać.

Przyjęcie.

Po zebraniu wszystkich gości działaj zgodnie z planem, który masz już przygotowany.

Życzymy miłej zabawy!

---

www.decoparty.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Muzyka dla najmłodszych

Nie tylko grzechotki - czyli jak umuzykalniać malucha

Autorem artykułu jest Aneta Kobylińska

Jeśli jesteś mamą żłobkowego albo przedszkolnego malucha i szukasz sposobów na umuzykalnienie swojej pociechy mam dobrą wiadomość.

Oprócz słuchania kołysanek (dla bardziej zaawansowanych ‘Eine kleine Nachtmusik’ Mozarta) małe dzieci chętnie wsłuchują się w grzechotanie, piszczenie i szmery swoich pierwszych zabawek.

Internet pełen jest zupełnie nowych i przekazywanych już z pokolenia na pokolenie przepisów na instrumenty z grochu, makaronów i kasz. Wsypujemy taką kaszę w puszkę po kawie, czy opakowanie po jogurcie, szczelnie zamykamy i gotowe. Przepisy jak samodzielnie wykonać takie instrumenty wyskakują jak z magicznego kapelusza. Wystarczy w googla wpisać na przykład ‘instrument z grochu’.

Producenci zabawek prześcigają się w coraz nowszych modelach elektronicznych skrzypiec, keyboardów, czy gitar. Instrumenty te są bardzo dobrym sposobem na naukę przyciskania i szarpania. Dźwiękom jakie wydają daleko jednak do muzyki.

Ucho wrażliwego maluszka ucieszy za to cała gama profesjonalnych instrumentów perkusyjnych. I nie tylko ucho. Oko też.

Swoją kolejną młodość przeżywają drewniane klocki. Niejeden przedszkolak zachwyci się dźwiękiem jaki można wydobyć stukając lub pocierając pałką o drewniane pudełko akustyczne w kształcie.... ślimaka. Grzbiet akustycznego żółwia ma tak ciepłą barwę, że domownikom nie będzie przeszkadzać nawet dłuższa zabawa w perkusistę.

A do dla niemowlaka? W końcu pałka i ślimak to już skomplikowane urządzenia.

Jakiś czas temu na rynku pojawiły się grające owoce i warzywa. Plastikowe - naprawdę wierne - imitacje cytryn, bananów, marchewek i bakłażanów wypełnione są grzechoczącymi kuleczkami. Wystarczy poruszyć tak jak grzechotką i słuchać. Inny dźwięk będzie miała grająca cytryna, a inny ogórek. Owoce możesz toczyć, przewracać, potrząsać. Kiedy dziecko nabiera już wprawy możesz bawić się w powtarzanie prostych rytmów.

Owocowo-warzywne grzechotki nie należą co prawda do najtańszych - jeden instrument kosztuje ponad 20 zł - ale są na tyle uniwersalne, że można uczyć się na nich rozróżniania kolorów, angielskich słówek, można je kolekcjonować kompletując niewielkie ogródki, czy warzywniaki.

Jeśli wrzucisz je do worka dziecko może uczyć się rozróżniania kształtów poprzez dotyk.

Potem wystarczy już tylko obserwować czy szybciej rozróżni cytrynę palcami, czy uchem ;-)

---

Więcej o wprowadzaniu dzieci w świat dźwięków i nauce gry na instrumentach. I o tym jak wspierać dziecko w nauce gry znajdziesz na www.blog.wszystkodogrania.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Problem z butelką

Jaką butelkę wybrać dla malucha?

Autorem artykułu jest marcz89

Wiele młodych matek boryka się z problemem jaka butelka będzie najodpowiedniejsza dla malucha. Wybór wcale nie jest łatwy. Butelki różnią się kształtem, wielkością i przeznaczeniem. Dlatego postanowiłam w skrócie opracować mały poradnik, który pomoże przyszłym mamą dokonać wyboru.

Najważniejsze jest przeznaczenie butelki. Nie wszystkie dostępne butelki nadają się do podawania mleka. Te które są podzielone pośrodku, służą do podawania soku, wody, i raczej dla dzieci które już same potrafią utrzymać butelkę. Te do mleka też różnią się od siebie. Wyróżniamy kilka kategorii.

Butelki wielofunkcyjne. Mają dwa zastosowania, jedno tradycyjne - karmienie przez smoczek, drugie - po nałożenie specjalnej nakładki z małą łyżeczką znajdującą się w komplecie, można malca karmić kaszką bądź przecierem warzywnym. Buteleczki te wykonane są z silikonu, dzięki temu pokarm łatwo wypływa na łyżeczkę.

Butelki antykolkowe. Przeznaczone są dla maluchów które cierpią z powodu kolki. Producenci stosują w nich specjalny system odpowietrzający, zapobiegający tworzeniu się pęcherzyków powietrza. System ten usuwa też próżnię z wnętrza butelki i zapobiega zasysaniu smoczka. Niektóre butelki antykolkowe są wygięte w kształt półksiężyca, co również zapobiega gromadzeniu się w nich powietrza.

Butelki Habermana. Są przeznaczone dla dzieci z rozszczepem warg lub podniebienia. Od zwykłych butelek różnią się wyprofilowanym smoczkiem, w którym umieszczony jest zawór, umożliwiający powolne, stopniowe spływanie mleka.

Jeżeli chodzi o to czy wybrać butelkę z tworzywa czy ze szkła, to zdecydowanie najbardziej odpowiednia jest butelka z tworzywa. Co prawda trzeba ją wymieniać częściej niż tą ze szkła ( średnio co 3 miesiące, szklaną co pół roku), ale jest znacznie praktyczniejsza. Po pierwsze jest zdecydowanie lżejsza niż szklana, więc w późniejszym okresie maluchowi będzie łatwo ją utrzymać, a my mamy będziemy mieć mniej do dźwigania. Po drugie nie da się jej stłuc, co jest bardzo dużym plusem.

Kolejny problem to rozmiar butelki. Najlepiej kupić butelkę o średniej wielkość (250-260ml), starczy nam na dłużej, już dla większego dziecka, które będzie zjadać więcej mieszanki niż niemowlak.

Najlepiej wybierać butelki, które nie zawierają BPA. Związek ten pod wpływem gorącej wody może przenikać do pokarmu i może być przyczyną wielu groźnych chorób.

---

Zapraszam na mojego bloga gdzie znajdziecie wiele ciekawych artykułów:

www.dlamlodychmam.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Co z tym smoczkiem?

Jak oduczyc dziecko ssania smoczka?

Autorem artykułu jest KaSo

Każda mama zastanawia sie jak skutecznie i bez zbędnych stresów oduczyc dziecko ssania smoczka. w artykule znajdziesz kilka ciekawych informacji.

Jak najskuteczniej i najmniej boleśnie oduczyć dziecko ssania smoczka?

Każda mama zastanawia się kiedy odstawić maleństwo od smoczka, kiedy będzie odpowiednia pora i jak to zrobić, żeby nasza pociecha nie przeżyła tego zbyt boleśnie.

Przede wszystkim należy pamiętać, że smoczek kojarzy się dziecku z czymś dobrym, wspaniałym, z czymś super J czyli z piersią mamy, pokarmem ale też i z bliskością. A więc ssanie smoczka często zaspokaja potrzebę bezpieczeństwa dziecka. Ten odruch ssania jest bardzo ważny przez pierwsze 6 miesięcy życia naszego dziecka, gdyż właśnie w ten sposób nasze maleństwo się odżywia. Jednak gdy koło 6 miesiąca zaczynamy wprowadzać do diety dziecka pokarmy stałe np. biszkopty, jabłuszka, deserki – wówczas odruch ssania nie jest już taki ważny.

Kiedy będzie najlepsza pora żeby odstawić smoczek?

Logopedzi twierdzą, że najlepiej właśnie po 6 miesiącu, pedagodzy: że koło roku – półtora; natomiast psychologowie, że wszystko zależy od predyspozycji dziecka. Najważniejsze jest żeby wyczuć moment kiedy smoczek przestaje być dla naszego dziecka taki ważny. Najlepsza jest tu kobieca intuicja. Nie warto odstawiać smoczka „na siłę” lub żeby sobie - lub co gorsza komuś - coś udowodnić. U niektórych dzieci będzie to jeszcze przed ukończeniem pierwszego roku, a u innych koło dwóch lat. Nie należy tu naciskać, tylko spokojnie czekać i obserwować dziecko. Utrata smoczka nie powinna być dla malca traumą.

A więc jak to zrobić, żeby dziecko nie odczuło zbyt boleśnie utraty smoczka?

Istnieje kilka metod odstawiania smoczka u dzieci. We wszystkich najważniejsze jest

Odwrócenie uwagi dziecka;Konsekwencja.

Jedną z metod jest odświętne pożegnanie smoczka. Dzieje się to zwykle według ustalonego harmonogramu. Dziecko oddaje rodzicom smoczek, a w zamian dostaje jakiś prezent. Czasem rodzice wyprawiają pożegnalne „przyjęcie” smoczkowi. Odbywa się cała ceremonia pożegnania. Nasz malec poczuje się ważny, dowartościowany, dumny i dorosły.

Czasami wystarczy zaobserwować kiedy dziecko samo zaczyna ograniczać dawkowanie sobie smoczka. Gdy się tak dzieje i smoczek rzadko znajduje się w buzi maleństwa, można wówczas wykorzystać jakieś naturalne „ święta” aby przekonać dziecko do oddania smoczka. Np. możemy wykorzystać święta Bożego Narodzenia, Nowy Rok czy urodziny. Umawiamy się z malcem, że teraz ma już dwa latka i kończymy ze smoczkiem.

Warto również wykorzystać wycieczki lub wakacje. Podczas takiej wycieczki świadomie „zapominamy” smoczka. Gdy dziecko ma zapewnione atrakcje, ma zajęty czas na zabawie wówczas zapomina też o smoczku.

Co jednak zrobić gdy dziecko nie jest wstanie zasnąć bez smoczka a każda taka noc jest udręką i dla dziecka i dla rodziców? Jeśli widzimy, że smoczek jest wykorzystywany tylko do zasypiania proponuję go odstawić i uzbroić się w cierpliwość. Przez kilka nocy dziecko może płakać i być niespokojne. Jednak warto poczekać, żeby ostatecznie odstawić smoczek. Jeśli nasz malec do spania ma swój ulubiony kocyk, pieluszkę czy poduszeczkę - nie zabierajmy mu jej. Można też „sprzedać" smoczek za taką przytulankę, która będzie rekompensatą i która zaspokoi potrzebę bezpieczeństwa.

Natomiast czego nie należy robić?

Czasami od osób starszych można usłyszeć przekonanie, że aby skutecznie odstawić smoczek należy go posypać pieprzem, solą czy inną ostrą przyprawą. Nigdy nie miałam odwagi próbować tej metody i dlatego szczerze jej nie polecam.

Jeśli chcesz odstawić smoczek swojemu dziecku uzbrój się w cierpliwość, obserwuj swoje maleństwo i poczekaj na właściwy moment. Jeśli będziecie konsekwentni i odwrócicie uwagę dziecka „odsmoczkowanie” przebiegnie naturalnie i łagodnie.

KaSo

www.radymamy.blogspot.com

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wózki dziecięce

Wózki dziecięce
Autorem artykułu jest henrykdziewiaty



W krótkim artykule staramy się pokazać wagę odpowiedniego doboru wózka dziecięcego. Ponadto, chciałbym również wskazać kilka najważniejszych kryteriów tego wyboru.
Zakup wózka dziecięcego to spory wydatek ale wydatek ważny! Funkcjonalność oraz jakość wykonania, to w końcu komfort dla dziecka oraz pewność, że wózek będzie służył przez cały okres najmłodszych lat twojego dziecka. Poza tym, właściwie dobrany wózek, to spore ułatwienie dla rodziców, którzy przecież stanowią głównego „operatora” tego sprzętu. Dlatego tak ważne jest aby do zakupu przyłożyć się i znaleźć najlepszy możliwy sprzęt dla naszego dziecka. Aby spośród różnorodnych produktów dostępnych na rynku wybrać ten właściwy, należy przede wszystkim sprecyzować konkretne wymagania jakie wózki dziecięce muszą spełniać.
Należy wziąć pod uwagę parametry takie jak, rozmiary wózka (rozłożonego oraz po złożeniu), łatwość prowadzenia, jakość wykonania oraz funkcjonalność. Wózek powinien być dostosowany zarówno do warunków jego użytkowania jak i preferencji osoby, która najczęściej będzie go prowadzić. Np. wybór wozka trzykołowego gwarantuje łatwiejsze prowadzenie na powierzchniach nierównych, zaś wózki czterokołowe powszechnie uważane są za bardziej stabilne i lepiej radzą sobie na podjazdach.
Należy jednak umiejętnie dobrać wózek, czy fotelik samochodowy, również podług jego uniwersalności. tak aby nie okazało się, że doskonale sprawujący się w terenie sprzęt będzie całkowicie nieodpowiedni przy jeździe po alejkach parku. Jednak musimy pamiętać, że najważniejszym, nadrzędnym kryterium powinno być zawsze bezpieczeństwo i komfort naszego dziecka.
---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl